Arginina – działanie

Aminokwas ten odgrywa szczególną rolę w organizmie człowieka z uwagi na to, że stanowi substrat do syntezy tlenku azotu w śródbłonku naczyniowym. Tlenek azotu jest substancją wazoaktywną, czynnikiem cytotoksycznym oraz neurotransmiterem, a także reguluje działanie płytek krwi. Arginina będąca zasadowym aminokwasem warunkowo niezbędnym dla człowieka, wykazuje szczególnie korzystne możliwości zastosowania we wspomaganiu leczenia farmakologicznego chorób metabolicznych. Obecnie prowadzone są badania, które dotyczą zastosowania argininy we wspomaganiu leczenia wielu chorób, w tym nadciśnienia tętniczego i cukrzycy. Istnieją liczne doniesienia dotyczące znaczenia argininy w patogenezie niepłodności. Wykazuje ona pozytywne działanie na potencję, ponieważ wpływa na rozszerzenie ciał jamistych prącia.

Zapotrzebowanie na ten aminokwas wzrasta w przypadku żywienia parenteralnego oraz w niektórych stanach fizjologicznych takich jak stres czy choroba. Dodatkowo arginina znajduje zastosowanie między innymi w zatruciach amoniakiem, astenii, niedożywieniu, niewydolności wątroby i alkalozie hipochloremicznej. Jej podanie powoduje zwiększenie intensywności cyklu mocznikowego.

Umów się do lekarza rodzinnego

Arginina – źródła w diecie

Arginina jest syntetyzowana w organizmie człowieka często w niewystarczającej ilości i dlatego jako aminokwas względnie egzogenny musi być dostarczana w pożywieniu. 

Aminokwas ten występuje w żywności pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Dużą zawartością argininy charakteryzuje się:

• mięso;
• owoce morza;
• orzechy;
• nasiona;
• kasze.

Arginina z białek roślinnych jest lepiej przyswajalna przez organizm człowieka, niż ta pochodząca ze źródeł zwierzęcych. Ma to związek ze stosunkiem argininy do lizyny (aminokwas konkurencyjny w procesie wchłaniania). Arginina zawarta w pokarmie jest uwalniana z białek w procesie trawienia i wchłaniania w jelicie cienkim. Głównym miejscem jej wchłaniania jest jelito kręte i jelito czcze. Aby urozmaicić swoją dietę warto wybrać się do dyplomowanego dietetyka. Dzięki odpowiednio zbilansowanej diecie można uniknąć niedoborów argininy i wielu innych składników mineralnych. 

Do wybranego specjalisty można umówić się bez wychodzenia z domu poprzez portal LekarzeBezKolejki.pl.

Skutki niedoboru argininy

Niedobór argininy występuje bardzo rzadko. Jej niższą zawartość w organizmie można zaobserwować u wcześniaków oraz osób starszych. Starzenie się organizmu jest związane ze zmniejszeniem się ilości endogennej argininy i spadkiem syntezy NO, co powoduje powstawanie dysfunkcji śródbłonka naczyń. Niedobory mogą pojawić się także przy stosowaniu ubogiej diety. Zbyt mała ilość argininy w organizmie może prowadzić między innymi do:

• zachwiania wydzielania insuliny;
• zaburzeń metabolizmu tłuszczów w wątrobie;
• nieprawidłowości w tkance mięśniowej, a nawet do jej zaniku;
• upośledzenia działania układu krwionośnego. 

Suplementy dla sportowców często zawierają argininę lub jej kombinacje z innymi aminokwasami. Związane jest to z właściwościami pozwalającymi zwiększyć zdolności wysiłkowe i sportowe. Stosowanie argininy rzadko prowadzi do pojawienia się działań niepożądanych, a jeśli takie wystąpią, są nieznaczne i zależne od dawki. Ponieważ arginina jest naturalnym składnikiem żywności i nie powoduje skutków ubocznych, jest dostępna bez recepty. Z roku na rok zwiększa się liczba badań na temat zastosowania argininy w leczeniu różnych schorzeń.

Wyniki wielu badań klinicznych wskazują, że arginina może być stosowana zarówno w terapii, jak i profilaktyce wielu patologii pod ścisłą kontrolą lekarza prowadzącego.

Bibliografia:

1. Ścibior D, Czeczot H. (2004). Arginina – metabolizm i funkcje w organizmie człowieka. Postepy Hig Med Dośw, 58, 321–332.
2. Kostka−Trąbka E. (2002). Arginina – znany aminokwas o nowych możliwościach zastosowań klinicznych. Ordynator Leków, 3, 15–19.
3. Matuszak M., Suliburska J. (2012). Rola argininy w prewencji i leczeniu chorób metabolicznych. Via Medica, 50-53. 

Autor