Rodzaje diastemy

• Diastema równoległa, mówimy o niej w przypadku, kiedy jedynki są rozsunięte równolegle

• Diastema zbieżna, gdy końcówki rozsuniętych zębów są skierowane do siebie, a korzenie zębów rozsunięte

• Diastema rozbieżna, gdy końcówki rozsuniętych zębów są skierowane na przeciwległe strony, a korzenie są zbliżone do siebie.

Przyczyny powstania diastemy

Diastema może być spowodowana przez wiele czynników, a w zależności od przyczyny powstania rozróżnia się diastemę:

• prawdziwą, która jest konsekwencją przerostu lub niskiego przyczepu wędzidełka wargi górnej,

• rzekomą, spowodowaną  brakiem górnych siekaczy bocznych (hipodoncją), ich mniejszym rozmiarem lub występowaniem zębów nadliczbowych (hiperdoncją),

• fizjologiczną, pojawiającą się u dzieci między 7. a 9. rokiem życia, jeszcze przed wyrznięciem się stałych siekaczy bocznych i przeważnie jej rozmiar nie przekracza 2 mm. Nie wymaga leczenia, zamyka się samoistnie chyba, że wędzidełko wargi górnej jest przerośnięte.

Metody leczenia diastemy

Nie każda przerwa między zębami wymaga interwencji lekarskiej. W przypadku kiedy nie przekracza 2 mm stanowi głównie defekt kosmetyczny i zwykle nie ma wskazań zdrowotnych do podejmowania leczenia, a decyzję o jej zamknięciu należy już do samego posiadacza diastemy. Jednak, jak w przypadku każdej nieprawidłowości, należy skonsultować się ze swoim stomatologiem, który fachowo oceni wielkość zmiany. Gdy diastema przybiera już charakter wady zgryzu konieczna jest jej usunięcie z wykorzystaniem jednej z kilku dostępnych metod. Obecnie stosowane metody leczenia pozwalają na całkowite zamknięcie przerwy. Różnią się natomiast ceną, czasem trwania, końcowym efektem estetycznym i trwałością.

Leczenie ortodontyczne

Najskuteczniejszą metodą leczenia diastemy jest założenie aparatu ortodontycznego, jednak efekty nie pojawią się od razu - taki aparat należy nosić nawet kilka lat. 

Uzupełnianie luki materiałem kompozytowym

Najłatwiejszą, najszybszą i najtańszą metodą na pozbycie się diastemy jest uzupełnienie luki za pomocą materiału kompozytowego w taki sposób, aby imitował ząb. Sam zabieg przypomina zakładanie plomby. Materiał kompozytowy jest estetycznie zakładany na obie jedynki, a efekt końcowy uzyskuje się podczas jednej wizyty. Plusem tej metody jest fakt, że pozostawia praktycznie niezmienioną naturalną strukturę zęba, daje możliwość łatwej naprawy ewentualnych uszkodzeń takich jak ukruszenia lub odłamania oraz możliwość łatwej zmiany koloru w razie niedopasowania kolorystycznego uzupełnienia. Niestety w porównaniu do licówek jest metodą mniej trwałą.

Leczenie z zastosowaniem licówki porcelanowej

Najbardziej inwazyjną, ale przynoszącą bardzo dobre efekty metodą jest wykonanie licówek. Są to bardzo cienkie porcelanowe płytki naklejane na uprzednio przygotowane zęby. Projektuje się je indywidualnie dla pacjenta, co umożliwia ich doskonałe dopasowanie do budowy anatomicznej zęba. W pierwszym etapie konieczne jest delikatne zeszlifowanie powierzchniowej warstwy szkliwa, dzięki czemu uzyskuje się miejsce na licówkę, którą lekarz stomatolog przykleja za pomocą specjalnego kleju. Jest to metoda trwała, a efektem leczenia można się cieszyć przez wiele lat.

Autor