Czym jest paradontoza?

Przyzębie to zespół tkanek, które otaczają zęby zapewniając im ochronę, stabilizację oraz utrzymując je w zębodole. Do tkanek tych zalicza się dziąsła, ozębną i okostną, cement korzeniowy i kość wyrostka zębodołowego. Chorobą, która najczęściej atakuje tkanki przyzębia, jest paradontoza, czyli zapalenie przyzębia (łac. periodontitis). To drugie, co do częstości występowania, schorzenie jamy ustnej, zaraz po próchnicy. Dotyka przede wszystkim osoby po 40. roku życia, jednak istnieje wiele przypadków zachorowania w młodszym wieku. Choroba rozwija się powoli, co usypia czujność pacjentów. Brak leczenia może doprowadzić do rozchwiania zębów i ich utraty. Leczeniem paradontozy zajmuje się stomatolog periodontolog.

Przyczyny rozwoju paradontozy

Na rozwój paradontozy składa się wiele czynników, jednak jako główną przyczynę dentyści wskazują obecność kamienia i płytki nazębnej. Gromadzą się one na powierzchni zębów, w sąsiedztwie przyzębia, jako konsekwencja niedostatecznej higieny tych obszarów. Nieprawidłowe szczotkowanie, zaniechanie czyszczenia przestrzeni międzyzębowych powodują, że na zębach gromadzi się osad, na którym występują chorobotwórcze bakterie. Bakterie te mogą się przemieszczać w głąb kieszonek dziąsłowych i tworzyć kieszenie patologiczne, które przyczyniają się do zaniku kości i rozchwiania zębów.

Zapalenie przyzębia może nastąpić również na skutek urazu mechanicznego, infekcji przebiegających w jamie ustnej, niektórych chorób metabolicznych, hormonalnych i immunologicznych. Rozwojowi choroby sprzyjają też podrażnienia dziąseł, oddychanie przez usta, nieprawidłowe wypełnienia zębów, a także palenie papierosów.

Paradontoza – objawy choroby

Pierwszym zauważalnym objawem paradontozy jest krwawienie dziąseł, które może pojawić się samoistnie lub w wyniku szczotkowania. Dziąsła mogą być zaczerwienione i opuchnięte, bardziej wrażliwe na dotyk i zmiany temperatury, jednak pacjenci często bagatelizują te objawy, uważając je za symptomy chwilowego stanu zapalnego lub zbyt mocnego szczotkowania. Dopiero późniejsze objawy wzbudzają niepokój i skłaniają do wizyty u dentysty:

• nieprzyjemny posmak w ustach i zapach,
• cofnięcie się dziąseł i odsłonięcie szyjek zębowych,
• pojawienie się ropnej wydzieliny w okolicy dziąseł i między zębami,
• ruchomość zębów (szparowatość, wychylenia).

Powyższe objawy należy jak najszybciej skonsultować ze stomatologiem, który postawi diagnozę i wdroży odpowiednie leczenie. Wizytę w gabinecie stomatologicznym można zarezerwować w serwisie LekarzeBezKolejki.pl, zarówno na NFZ, jak i prywatnie.

Jak leczyć paradontozę?

Skuteczność leczenia paradontozy zależna jest przede wszystkich od stopnia rozwoju tej choroby. Wielu pacjentów próbuje radzić sobie z tym problemem na własną rękę, korzystając z past leczniczych, specjalnych płynów do płukania jamy ustnej czy żeli do smarowania dziąseł. Choć pomagają one łagodzić objawy, nie leczą przyczyn choroby, a mogą opóźniaj rozpoczęcie skutecznej terapii.

Wczesne stadium jest stosunkowo proste do opanowania, jednak wymaga od pacjenta systematyczności i przestrzegania higieny jamy ustnej. Oprócz szczotkowania zębów, czyszczenia przestrzeni międzyzębowych i płukania jamy ustnej, konieczne jest usunięcie nagromadzonego kamienia nazębnego i płytki nazębnej. Leczenie obejmuje usunięcie zarówno naddziąsłowych, jak i poddziąsłowych osadów przez dentystę. W tym celu wykonuje się zabieg piaskowania oraz używa się ultradźwiękowych lub powietrznych skalerów. Takie czyszczenie powinno się wykonywać raz na pół roku lub częściej, jeżeli tak zadecyduje dentysta i wymaga tego stan uzębienia pacjenta. Po zabiegu zęby są polerowane i zabezpieczane preparatem fluorowym.

Leczenie farmakologiczne stosuje się jako terapię uzupełniającą. Antybiotyki oraz chemioterapeutyki są wskazane w celu walki z konkretnymi rodzajami bakterii, jednak bez higienizacji i prawidłowej dbałości o higienę jamy ustnej nie przyniosą rezultatu.
Niektóre przypadki paradontozy, w których doszło do zaniku kości, mogą wymagać interwencji chirurgicznej. W takich sytuacjach stomatolog może przeprowadzić zabiegu oczyszczania powierzchni korzenia (kiretaż) oraz uzupełnienia ubytków kostnych.

Profilaktyka paradontozy

Najważniejszym elementem profilaktyki jest szczególna dbałość o higienę jamy ustnej, o czym wielu pacjentów wciąż zapomina. Zęby trzeba szczotkować przynajmniej trzy razy dziennie, najlepiej po każdym posiłku. Należy przy tym pamiętać o prawidłowej technice szczotkowania. Jeżeli mamy z tym problemy, warto poprosić o pomoc stomatologa. Oprócz szczotkowania istotne jest również używanie nici dentystycznej, aby usuwać resztki jedzenia z przestrzeni międzyzębowych oraz nalot z linii granicznej z dziąsłami. Codzienna higiena jamy ustnej powinna być wsparta regularnymi wizytami w gabinecie stomatologicznym i czyszczeniem zębów ze zgromadzonych złogów nazębnych.

O odpowiednią profilaktykę powinny zadbać przede wszystkim:

• osoby z nieleczoną wadą zgryzu, ponieważ nieprawidłowe ustawienie zębów sprzyja odkładaniu się płytki i kamienia nazębnego,
• kobiety w ciąży, u których dziąsła są bardziej wrażliwe ze względu na zmiany hormonalne,
• osoby chorujące na cukrzycę, gdyż mają większą skłonność do stanów zapalnych,
• palacze.