Cukrzyca typu 1 i cukrzyca typu 2 – różne przyczyny

Diabetolodzy do dzisiaj nie są pewni, jakie czynniki stoją za rozwojem cukrzycy typu 1. Wskazuje się jednak na znaczącą rolę predyspozycji genetycznych oraz skłonności do chorób autoagresywnych. Cukrzyca typu 1 jest bowiem chorobą o podłożu autoimmunologicznym, co przejawia się tym, że układ odpornościowy nie pracuje prawidłowo. Organizm produkuje przeciwciała, które systematycznie niszczą komórki β trzustki, przez co gruczoł ten traci zdolność produkcji i wydzielania insuliny. Efektem jest zaburzona gospodarka węglowodanowa i wysoka glikemia.

Cukrzycę typu 2 nazywa się często chorobą cywilizacyjną i jest w tym określeniu wiele prawdy. Choć pewną rolę odgrywają tu czynniki genetyczne, największy wpływ na rozwój cukrzycy typu 2 ma niehigieniczny tryb życia i jego zdrowotne konsekwencje. Otyłość, szczególnie otyłość brzuszna, znacząco wpływa na rozwój insulinooporności, a ta w dłuższej perspektywie prowadzi do cukrzycy. Wśród innych czynników rozwoju cukrzycy wymienia się także: nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemię i hipertriglicerydemię, niską aktywność fizyczną, chroniczny brak snu.

W skrócie można powiedzieć, że cukrzyca typu 1 jest konsekwencją, wynikającej z patologicznej pracy układu immunologicznego, degradacji komórek trzustki odpowiedzialnych za wydzielanie insuliny. Objawia się znaczącym niedoborem lub całkowitym brakiem insuliny. Jest to proces całkowicie niezależny od osoby chorej, czyli odwrotni  niż w przypadku cukrzycy typu 2. Przy cukrzycy insulinoniezależnej przyczyną rozwoju choroby jest nasilająca się oporność tkanek na insulinę, na co wpływ mają modyfikowalne czynniki środowiskowe – dieta, przyjmowane leki, styl życia, stres.

Diabetin Forte: bezpieczny sposób na regulację poziomu cukru

Towarzyszące cukrzycy zaburzone stężenie glukozy we krwi można regulować poprzez zdrową i zbilansowaną dietę, składającą się z substancji odżywczych, wykazujących właściwości usprawniające metabolizm naszego organizmu. Można do nich zaliczyć niektóre pierwiastki oraz aktywne składniki roślinne, które niestety ciężko znaleźć w wykorzystywanych na co dzień artykułach spożywczych. W takiej sytuacji warto sięgnąć po suplementy diety, takie jak Diabetin Forte, który zawiera w składzie wysokie stężenie berberyny, kwasów gymnemowych oraz trans-resweratrolu. Składniki te mogą przyczyniać się do obniżenia poziomu glukozy we krwi, a także do zwiększenia wrażliwości organizmu na działanie insuliny, co może stanowić skuteczny sposób na zwalczanie towarzyszącej cukrzycy insulinooporności. 

Diabetin Forte można kupić u polskiego producenta na stronie: https://protonlabs.pl/products/diabetin-forte-na-cukrzyce

Jak objawia się cukrzyca typu 1, a jak cukrzyca typu 2?

Objawy cukrzycy typu 1 są łatwe do zauważenia, pojawiają się nagle i są wyraźnie nasilone. Charakterystycznym symptomem jest silne pragnienie towarzyszące choremu cały dzień, a także w nocy, wiążące się z wypijaniem nawet kilku litrów wody dziennie. Konsekwencja niezaspokojonego pragnienia jest częste oddawanie moczu. W przebiegu cukrzycy insulinozależnej chory staje się bardzo senny i zmęczony, może tracić na wadze. Im bardziej nasilone objawy cukrzycy typu 1, tym większy jest niedobór insuliny. W badaniach laboratoryjnych zauważalne jest bardzo wysokie stężenie glukozy we krwi, powyżej 300 mg/dl.

W odróżnieniu od cukrzycy insulinozależnej, cukrzyca typu 2 może rozwijać się przez wiele lat, nie dając żadnych widocznych objawów. Wczesne symptomy są najczęściej bagatelizowane, dlatego tak ważne jest regularne badanie poziomu glikemii. Chory może być zmęczony i senny, zwłaszcza po posiłkach wysokocukrowych. Jednocześnie występować mogą napady wilczego głodu, także po niedawno zjedzonych posiłkach. Zauważalne jest też zwiększone pragnienie i suchość w ustach, spadek wagi, zaburzenia widzenia, utrudnione gojenie się ran, a także nawracające infekcje układu moczowo-płciowego. Potwierdzeniem cukrzycy typu 2 jest glikemia na czczo powyżej 126 mg/dL lub wynik doustnego testu obciążenia glukozą powyżej 200 ml/dL.

Umów wizytę u diabetologa

Różnice w leczeniu cukrzycy typu 1 i cukrzycy typu 2

Różnice pomiędzy cukrzycą typu 1 i 2 dotyczą także sposobu ich leczenia, choć cel jest ten sam – utrzymanie poziomu glukozy w granicach normy. Cukrzyca typu 1 wymaga leczenia insuliną, ponieważ organizm nie potrafi samodzielnie wydzielać tego hormonu. Insulinoterapia wymaga od pacjenta żelaznej dyscypliny przez całe życie – przestrzegania diety i zaleceń diabetologa, wdrożenia aktywności fizycznej, badania poziomu cukru nawet kilkanaście razy na dobę.

W terapii cukrzycy typu 2 największy nacisk kładzie się na zmianę stylu życia, czyli modyfikację diety oraz zwiększenie codziennej aktywności fizycznej, co pozwala na redukcję wagi i zwiększenie wrażliwości tkanek na działanie insuliny. Lekiem pierwszego rzutu zazwyczaj jest metformina, która obniża poziom glukozy we krwi i zmniejsza insulinooporność. Stosuje się także leczenie pochodnymi sulfonylomocznika, flozynami lub lekami inkretynowymi, a w bardziej zaawansowanych przypadkach wprowadza się terapię insuliną.

Cukrzyca typu 1 a cukrzyca typu 2 – różne ryzyko powikłań

Niewyrównany poziom glukozy we krwi niesie ze sobą ryzyko groźnych powikłań w obszarze układu nerwowego i sercowo-naczyniowego.  Uszkodzenia naczyń krwionośnych nasilają procesy miażdżycowe, prowadząc do rozwoju chorób serca, co w połączeniu z występującym nadciśnieniem tętniczym może skutkować m.in. zawałem serca czy udarem mózgu. Ponadto utrudniony przepływ krwi przez naczynia krwionośne wpływa ujemnie na pracę nerek, oczu, mózgu, a także kończyn. 

Dominującymi powikłaniami cukrzycy typu 1 są tzw. powikłania mikronaczyniowe, czyli: retinopatia cukrzycowa, nefropatia cukrzycowa, stopa cukrzycowa. Mogą one wystąpić nawet kilkanaście lat po postawieniu diagnozy. U pacjentów, u których dopiero zdiagnozowano cukrzycę typ 2, już na wczesnym etapie choroby wykrywa sia początki powikłań mikronaczyniowych, skutkujących rozwojem chorób układu sercowo-naczyniowego.

Autor