Co to jest przepuklina pępkowa? Jak powstaje?

Przepuklinę pępkową stosunkowo częściej diagnozuje się u dzieci urodzonych przedwcześnie bądź z niską masą urodzeniową. Młode mamy często obawiają się, że może ona stanowić poważny problem zdrowotny - ale tak naprawdę nie ma powodu do niepokoju. Przepuklina pępkowa jest uznawana raczej za defekt kosmetyczny i w większości przypadków nie zagraża zdrowiu malucha. 

Jak powstaje przepuklina pępkowa? Podczas życia płodowego, gdy dziecko rośnie i się rozwija, w jego mięśniach brzucha obecny jest mały otwór, przez który przechodzi pępowina. Po porodzie, gdy niemowlę zaczyna płakać, krzyczeć lub próbuje się załatwić, mięśnie nie wytrzymują ciśnienia i fragment jelita może zostać wypchnięty przez niewielki otwór na zewnątrz brzuszka.

Pamiętajmy, że co prawda, płacz dziecka nie jest przyczyną wystąpienia przepukliny, ale wzmaga jej objawy. Dlatego warto zatroszczyć się o to, by nie dopuszczać do sytuacji, gdy maluszek aż zanosi się płaczem, bo przysporzy mu to bólu i cierpienia.

Objawy przepukliny pępkowej

Przepuklina pępkowa może nie być widoczna zaraz po urodzeniu. Zazwyczaj dostrzegamy ją dopiero po kilku tygodniach. Mamy wtedy do czynienia z niewielkim obrzękiem lub wybrzuszeniem w okolicach pępka. Jeżeli z tą małą “górką” nic się nie dzieje to można być spokojnym, bo malec nawet nie odczuwa jej istnienia. Przy próbie uciskania, niemowlę nie reaguje.

Przy zauważeniu niewielkiej wypłukości na brzuszku, najlepiej jest skontaktować się z pediatrą, który potwierdzi diagnozę oraz nauczy, jak należy postępować z dzieckiem, który ma przepuklinę pępkową, aby przynieść mu ulgę od męczących objawów. Wizytę u tego specjalisty można szybko zarezerwować on-line przez serwis LekarzeBezKolejki.pl.

Jak postępować z dzieckiem, który ma przepuklinę pępkową?

W przypadkach niewielkie przepukliny pępkowej pediatrzy zalecają, aby rodzice kładli dziecko na brzuszku. Dlaczego? Ponieważ taka pozycja wzmacnia mięśnie brzucha i dodatkowo sprawia, że jelita są w niej w naturalny sposób uciskane, dzięki czemu nie mogą wydostać się na zewnątrz.

Ponadto należy szczególnie zadbać o to, aby nie dopuścić do sytuacji, w której dziecko zanosiłoby się płaczem. Warto również zadbać o dietę swoją (w przypadku karmienia piersią) i malucha - jest to pomocne w eliminowaniu zaparć i łagodzeniu kolek. Jeśli przepuklina pępkowa jest mała i daje się wprowadzić do jamy brzusznej, najprawdopodobniej pediatra zaleci jedynie obserwację brzuszka dziecka oraz regularne wizyty kontrolne w przychodni. W  większości przypadków do 2. roku życia przepuklina wchłania się samodzielnie, w momencie kiedy mięśnie malucha dostatecznie się wzmocnią. 

Czasami, gdy przepuklina jest dość duża lekarz, może zalecić przyklejenie specjalnego plastra na pępek. Jednakże skuteczność tej metody jest niewielka, a dodatkowo może powodować reakcje alergiczne.

Operacja przepukliny pępkowej

Przepuklina pępkowa u niemowląt zazwyczaj mija samoistnie i wymaga jedynie obserwacji i kontrolnych wizyt u pediatry. W momencie, gdy utrzymuje się u dziecka w wieku 4-5 lat, wówczas lekarz może zlecić drobny zabieg operacyjny - jest to bardzo prosty, rutynowy, zabieg, trwający zaledwie pół godziny. Dziecko poddawane jest znieczuleniu ogólnemu i jeżeli wszystko będzie w porządku (powikłania po zabiegu są rzadkością) to już następnego dnia opuści szpital.

W niektórych przypadkach może dojść do uwięźnięcia jelita. Zdarza się to bardzo rzadko. Dochodzi wówczas do utknięcia fragmentu jelita w osłabionej partii mięśni. Okolice pępka stają się wówczas zaczerwienione, brzuszek się powiększa. Dziecko staje się rozdrażnione, może gorączkować, wymiotować oraz płakać. Należy wówczas niezwłocznie udać się do lekarza rodzinnego, który skieruje dziecko do chirurga dziecięcego, który potwierdzi diagnozę oraz ustali czy konieczna będzie operacja.