Czym jest syndaktylia?

Syndaktylia jest dość rzadko występującą deformacją – dotyczy jednego dziecka na 2500 do 3000 urodzeń. Najczęściej jednak jest obserwowana u dzieci płci męskiej oraz rasy białej. Co więcej, bardzo często jest obserwowana u dzieci z innymi wadami genetycznymi, np. zespołem Downa, 

Najczęściej obserwowanym rodzajem syndaktylii jest zrost palców dłoni, przeważnie palca serdecznego i środkowego. Rzadziej mamy do czynienia ze zrośnięciem dwóch palców lub większą liczbą zrośniętych palców. Z tego tytułu możemy wyróżnić syndaktylię:

• pojedynczą – mówimy o niej w przypadku zrośnięcia się ze sobą dwóch palców;
• mnogą – dotyczy zrośnięcia się ze sobą więcej niż dwóch palców,

Dodatkowo palce mogą być zrośnięte na całej ich długości (syndaktylia całkowita) lub też tylko na krótszym fragmencie (syndaktylia częściowa). 

Samo zrośnięcie najczęściej polega na powstaniu błony między palcami lub zrośnięciu się ze sobą dwóch palców poprzez połączenie tkanki łącznej. W bardzo rzadkich przypadkach mamy do czynienia ze zrośnięciem się dodatkowo tkanki kostnej – mówimy wówczas o syndaktylii złożonej. Zrośnięcie się palców jest jedynym objawem syndaktylii, w przypadku tej deformacji na szczęście nie dochodzi do innym zmian mogących zagrozić zdrowiu dziecka.

Do rozwoju syndaktylii dochodzi pomiędzy 6. a 8. tygodniem od zapłodnienia. Z tego powodu może być ona wykryta w trakcie badań prenatalnych, nawet podczas zwykłego badania USG płodu.

Umów się do pediatry

Syndaktylia – w jaki sposób się ją leczy?

W celu postawienia trafnej diagnozy warto na początku zgłosić się z dzieckiem do lekarza pediatry. Będzie on w stanie ocenić stopień deformacji, a także pokieruje pacjenta dalej. 

Syndaktylia, ze względu swój charakter, wymaga chirurgicznego rozdzielenia palców – niestety dzisiejsza medycyna nie zna innego sposobu na naprawę tej deformacji. Chirurg dziecięcy na podstawie charakteru zmian zadecyduje, kiedy najlepiej będzie przeprowadzić zabieg. Przeważnie zabieg przeprowadza się, kiedy dziecko jest w wieku od 2 do 5 lat. Czas przeprowadzenia zabiegu zależy także w dużej mierze od decyzji rodziców, a także od indywidualnego przebiegu choroby. Czasem ze względu na charakter syndaktylii, lekarz może zaproponować zabieg nawet przed ukończeniem przez dziecka pierwszego roku życia. Jest to spowodowane nie tylko względami estetycznymi, ale również faktem, że w tak młodym wieku dochodzi do intensywnego rozwoju manualnego dziecka.

Sam zabieg rozdzielenia palców polega na wcześniejszym wytworzeniu sztucznego połączenia nazywanego spoidłem – powinno się ono cechować odpowiednią trwałością i grubością. Istotne jest również, aby nie ograniczało ono ruchliwości palców. 

Syndaktylia – leczenie zabiegowe

W całym zabiegu stosowane są dwie metody: Zellera oraz Barksy’ego.

Metoda Zellera polega na stworzeniu dwóch trójkątów ze skóry, a następnie zszyciu ich w odpowiednim w stosunku do siebie położeniu. Zaletą tej metody jest zachowanie naturalnego ukrwienia skóry, a także fakt, iż powstałe spoiwo ma odpowiednią szerokość i nie przeszkadza w codziennych czynnościach. Metoda ta jest jednak obarczona wadami – istnieje szansa na powstanie wtórego przykurczu, co prowadzi wówczas do powstania blizn w miejscu szycia.

Metoda Barksy’ego  – w tej metodzie zamiast trójkąta przygotowuje się płat skóry o innym kształcie (przeważnie prostokąta), który zlokalizowany jest po stronie grzbietowej lub dłoniowej. Zaletą metody jest brak blizn, jednakże istnieje ryzyko, że spreparowana skóra nie będzie ukrwiona w odpowiedni sposób, co może prowadzić do martwicy tkanek.

Wizytę u lekarza można w bardzo łatwy sposób zarezerwować z wykorzystaniem portalu LekarzeBezKolejki.pl.

Autor