Liszajec - co to za choroba?

Nazwą liszaje określa się grupę chorób, których głównym objawem są grudki skupione w wykwitach różnej wielkości i różnego kształtu pojawiające się na skórze, a niekiedy także na błonie śluzowej jamy ustnej. Często towarzyszy im uciążliwe swędzenie zachęcające do drapania, które niestety sprzyja rozprzestrzenianiu się choroby.

Liszajec zakaźny u dziecka

Liszajec zakaźny jest powierzchniowym bakteryjnym zakażeniem naskórka, który dość często występuje u dzieci. Przyczyną zakażenia są najczęściej dwie bakterie bytujące na skórze - gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) oraz paciorkowiec ropny (Streptococcus pyogenes). Często choroba jest wynikiem naruszenia integralności naskórka w wyniku przebiegu takich chorób jak ospa wietrzna czy wszawica. Może również wystąpić w miejscu rany po ukąszeniu owada. Do zakażenia może dojść bardzo łatwo - wystarczy kontakt z chorym lub z przedmiotami, z którymi chory miał styczność - dlatego, aby zminimalizować szansę zarażenia liszajcem, tak bardzo ważna jest codzienna, odpowiednia higiena. I z tego też powodu maluch powinien pozostać w domu, aż do ustąpienia wszystkich objawów - aby nie zarażał innych dzieci w przedszkolu.

Wygląd i lokalizacja wysypki

Liszaj u malucha najczęściej pojawia się na twarzy, w okolicy ust i na policzkach i na kończynach. Może ona przybierać dwie postaci - pęcherzową i bezpęcherzową. Ta pierwsza charakteryzuje się tym, że na samym początku choroby powstają pęcherzyki wypełnione płynem, który zmienia barwę z jasnego koloru w mętny i ciemnożółty. W przeciągu 24-48 h pęcherze pękają i tworzą się miodowe strupy. W przypadku postaci bezpęcherzowej mamy do czynienia z krostami, pęcherzami, które szybko pękają tworząc żółte strupy.

Dodatkowe współistniejące objawy liszajca to:

• gorączka,
• złe samopoczucie,
• swędzenie skóry,
• ból towarzyszący zmianom skórnym.

Jak wygląda rozpoznanie i leczenie liszajca zakaźnego

W momencie wystąpienia objawów powinniśmy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem rodzinnym lub dermatologiem. Lekarz po przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego oraz po obejrzeniu wysypki postawi diagnozę i włączy odpowiednie leczenie zmian. Ma ono na celu: 

• przyspieszenie ich ustępowania,
• uniknięcia ewentualnych powikłań,
• zapobieganie nawrotom oraz szerzenia się choroby na inne osoby.

Leczenie opiera się na stosowaniu odpowiednich, przepisanych na receptę, maści z antybiotykiem. Czasami konieczne może okazać się też podawanie antybiotyków doustnie. W walce z chorobą bardzo ważne jest zachowanie odpowiedniej hiegieny. Dziecko powinno mieć krótko obcięte paznokcie, jak najczęściej myć ręce, posiadać osobne ręczniki. Uczucie swędzenie złagodzi np. maść z aloesem. Ważne jest również, aby po pęknięciu pęcherza usuwać strupki i przemywać te miejsca środkiem dezynfekującym. W miarę możliwości należy spróbować powstrzymywać malucha przed drapaniem zmian, aby ograniczyć ryzyko rozprzestrzenianiem się zakażenia na inne części ciała. 

Liszaj płaski u dziecka

Liszaj płaski charakteryzuje się występowaniem wykwitów o sinym lub brunatnym odcieniu. Zmiany występują głównie na skórze nadgarstków, wewnętrznej powierzchni przedramion, na skórze kończyn dolnych i paznokciach. Czasem mogą pojawić się na owłosionej skórze głowy. Zmianom skórnym towarzyszy świąd. Przyczyny liszaja płaskiego nie są znane do tej pory, a sama choroba może trwać wiele miesięcy, a nawet lat.

Liszaj rumieniowaty u dziecka

Liszaj rumieniowaty jest chorobą, która występuje w dwóch odmianach:

• ogniskowej - odznacza się łagodnym przebiegiem. Wykwity występują w postaci czerwono-brunatnych nacieków o chropowatej powierzchni głównie na skórze twarzy, tworząc charakterystyczny wykwit w kształcie motyla. Zmiany ograniczają się jedynie do tych partii ciała, które są narażone na działanie promieni słonecznych
• narządowej - odznacza się ciężkim przebiegiem. Zmiany dotyczą narządów wewnętrznych, powodując poważne zmiany.

W przypadku wystąpienia u dziecka jakiekolwiek wysypki należy zwrócić się do lekarza, w celu prawidłowego rozpoznania przyczyny jej powstania i wdrożenia skutecznych metod jej leczenia. 

Autor