Pajączki naczyniowe, czyli teleangiektazje

Rozszerzenie drobnych naczyń śródskórnych, powszechnie nazywane pajączkami naczyniowymi, medycznie określane jest terminem teleangiektazji. Są to rozszerzone naczynka krwionośne płytko położone w skórze i prześwitujące przez naskórek. Zazwyczaj nie stanowią zagrożenia zdrowotnego, jednak mogą stanowić istotny problem natury estetycznej. Najczęściej można je zaobserwować na twarzy lub kończynach. Początkowo występują pojedynczo, jednak zazwyczaj z czasem łączą się w większe, rozległe skupiska. Mogą przybierać różne kolory - począwszy od intensywnie czerwonego, aż do granatowego, w zależności od rodzaju poszerzonego naczynka.

Czynniki wpływające na powstawanie teleangiektazji

Jednym z czynników mających wpływ na powstawanie teleangiektazji jest m.in. płeć - rozszerzenie naczynek krwionośnych znacznie częściej dotyka kobiet. Dzieje się tak m.in. w czasie ciąży, kiedy objętość krwi krążącej się zwiększa i częściej dochodzi do osłabienia i poszerzenia naczynek krwionośnych. Wpływ na to zjawisko mają także hormony, a w szczególności podwyższony poziom progesteronu. Dodatkowo na wystąpienie teleangiektazji wpływa wiek pacjenta - podwyższone ryzyko rozszerzenia naczynek krwionośnych występuje między 18. a 35 rokiem życia oraz między 50. a 60. rokiem życia. Podobnie jak w przypadku żylaków czynnikiem ryzyka teleangiektazji jest także tryb życia i wykonywany zawód - ciągłe siedzenie (praca biurowa) lub stanie (fryzjerzy, farmaceuci) sprzyjają rozwojowi pajączków naczyniowych. 

Rodzaje teleangiektazji

W zależności od genezy i wyglądu teleangiektazji rozróżniamy ich cztery rodzaje:

• teleangiektazje samoistne - są to rozszerzone naczynka umieszczone płytko pod skórą, przybierające barwę szkarłatną. Najczęściej pojawiają się u kobiet po 40. roku życia i są dość problematyczne - nie poznano ich dokładnej genezy ani sposobu leczenia;
• teleangiektazje izolowane - stanowią jedyny objaw, nie towarzyszą im żadne inne problemy układu żylnego;
• teleangiektazje wtórne - są konsekwencją nieudanego leczenia bądź objawem odnawiającym się po udanym leczeniu teleangiektazji. Mogą być mylone z siniakami - są rozlane i mają sinawy kolor;
• teleangiektazje w przebiegu niewydolności żylnej - są objawem towarzyszącym dolegliwościom układu żylnego, np. żylakom siatkowatym, często obserwowane na udach.

Metody leczenia teleangiektazji

Teleangiektazje bardzo często są związane z innymi chorobami układu żylnego, dlatego częstą praktyką lekarzy po zgłoszeniu teleangiektazji jest wykonanie badania USG układu żylnego. Leczenie jest zwykle nastawione na pozbycie się nieestetycznego objawu, a jeśli pajączkom towarzyszą inne objawy ze strony układu żylnego warto skierować się do lekarza pierwszego kontaktu, który w razie potrzeby przekieruje pacjenta np. do chirurga naczyniowego. 

Istnieje kilka sposobów leczenia teleangiektazji: 

• obliteracja laserowa - polega na zamknięciu naczynia krwionośnego z wykorzystaniem lasera;
• elektrokoagulacja - polega na nakłuciu skóry mikrokaniulą i wprowadzeniu w okolice naczynia prądu o wysokiej częstotliwości, przez co dochodzi do jego koagulacji;
• obliteracja farmakologiczna - polega na wprowadzeniu w światło naczynka substancji drażniącej, wskutek czego dochodzi do jego zamknięcia;

Pamiętaj, że na wizytę u dowolnego specjalisty z łatwością umówisz się, korzystając z portalu LekarzeBezKolejki.pl.

Jak powstrzymać rozwój teleangiektazji?

Aby wzmocnić swoje naczynia krwionośne i zmniejszyć ryzyko wystąpienia teleangiektazji warto wzbogacić swoją dietę o źródła substancji, które korzystnie wpływają na stan naczyń krwionośnych, m.in. witaminy C, witaminy K, witaminy PP, flawonoidów czy rutyny. Bardzo ważne jest także zadbanie o odpowiednią ochronę przeciwsłoneczną - stosowanie kremu z odpowiednio wysokim filtrem przeciwsłonecznym jest koniecznością, szczególnie u osób z  predyspozycjami do wystąpienia teleangiektazji.

Autor