Czy jest rogowacenie okołomieszkowe?

Rogowacenie okołomieszkowe to tworzenie się przymieszkowych grudek, którym towarzyszą czopy rogowe. Jest to zaburzenie dotyczące skóry, a więc należące przede wszystkim do schorzeń dermatologicznych.

Zjawisko rogowacenia mieszkowego częściej występuje u osób młodych, możemy zaobserwować nawet rogowacenie mieszkowe u dzieci, i zazwyczaj u takich pacjentów, którzy cierpią na zaburzenia naczynioruchowe.

Umów się do lekarza rodzinnego

Jakie są przyczyny rogowacenia okołomieszkowego?

Przyczyny nadmiernego rogowacenia skóry okołomieszkowej nie są w pełni poznane. Wiadomo jednak, że w wielu przypadkach podłoże chorobowe ma związek z genetyką, dlatego część pacjentów rodzi się już z zapisaną w genach chorobą. Rogowacenie mieszkowe dziedziczone jest bowiem w sposób dominujący.

Jak objawia się rogowacenie okołomieszkowe?

Skóra w przebiegu rogowacenia mieszkowego pokryta jest hiperkeratotycznymi grudkami, które zlokalizowane są w okolicy przymieszkowej. W dotyku skóra zmieniona chorobowo jest szorstka, a także sucha - gładząc ją dłonią czujemy tarcie, dlatego wrażenie to porównywane jest właśnie do pocierania kuchennej tarki. 

Zmiany pierwotne mające charakter niezapalnych grudek, czyli wykwitów wystających ponad powierzchnię skóry, o strukturze stosunkowo dobrze odgraniczającej je od skory zdrowej, mają tendencję do grupowania się. Istotne jest jednak, iż zmiany grudkowe nie zlewają się ze sobą. 

Oprócz grudek w przebiegu rogowacenia okołomieszkowego występuje często:

• rumień o sinoczerwonej barwie,
• zaczerwienienie twarzy (wynikające z zaburzeń naczynioruchowych),
• brak objawów podmiotowych.

Co ciekawe, zmiany wraz z wiekiem i upływem czasu stają się coraz mniej nasilone. Łagodzenie zmian obserwuje się także w okresie letnim.

Czy rogowacenie okołomieszkowe lokalizuje się na twarzy i na ramionach?

Lokalizacja zmian skórnych w rogowaceniu okołomieszkowym może być różna u konkretnych pacjentów.

W literaturze opisuje się występowanie rogowacenia mieszkowego przede wszystkim na powierzchniach wyprostnych kończyn. U wielu pacjentów obecne jest rogowacenie okołomieszkowe na twarzy - szczególnie w okolicach brwi.

Jeśli zauważasz u siebie lub dziecka niepokojące objawy skórne, warto udać się na wizytę do lekarza dermatologa, który przeprowadzi szczegółowy wywiad oraz wykona niezbędne badania w celu postawienia prawidłowej diagnozy.

Pamiętaj, że wizytę u wybranego specjalisty możesz z łatwością i bez konieczność wychodzenia z domu umówić poprzez portal LekarzeBezKolejki.pl.

Inne choroby związane z nadmiernym rogowaceniem skóry?

Nadmierne rogowacenie skóry bywa elementem różnych jednostek chorobowych. Występuje w takich schorzeniach dermatologicznych, jak np.:

• rogowiec dłoni i stóp;
• rybia łuska zwykła;
• wrodzona rybia łuska;
• rybia łuska lamelarna;
• hyperkeratosis epidermolytica.

Rogowacenie okołomieszkowe – leczenie

W zależności od stopnia nasilenia zmian chorobowych stosuje się leczenie miejscowe lub sięga się po leki o działaniu ogólnoustrojowym. 

Terapia miejscowa rogowacenia okołomieszkowego obejmuje takie czynności jak pielęgnacja skóry i dbanie o jej właściwe nawilżenie - w tym celu pacjenci regularnie powinni używać dobrej jakości emolientów. 

Dodatkowo stosuje się preparaty o aktywności keratolitycznej:

• maści z mocznikiem (stężenie 1-5% lub okresowo do 20%),
• maść z kwasem salicylowym (o stężeniu 2-5%).

Pacjentom często zaleca się także stosowanie kremów z retinoidami czy hydroksykwasami.

Ogólne leczenie okołomieszkowego rogowacenia skóry obejmuje okresowe stosowanie witaminy A. Zalecana wówczas dawka to 250 000-300 000 j./dobę.

Bibliografia:

1. Jabłońska, S., Majewski, S. (2010). Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową. Warszawa, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, s.361.
2. Szepietowski, J., Baran, W. (2019). Terapia w dermatologii. PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa, s. 334.

Autor