Zespół cieśni nadgarstka - skąd się bierze i jak leczyć tą przypadłość?

Kanał nadgarstka jest miejscem, w którym odnajdziemy ciasno upakowane, delikatne naczynia, ścięgna mięśni, a także nerwy. W przypadku przeciążeń tej struktury często dochodzi do obrzęku i stanu zapalnego nerwu pośrodkowego, co prowadzi do zmniejszenia ilości miejsca w kanale, a więc uwięzienia i drażnienia nerwu z zaburzeniem jego odżywienia. Powoduje to zarówno dolegliwości bólowe, jak i prowadzi do zaburzeń, takich jak drżenie czy osłabienie ręki. Zespół cieśni nadgarstka dotyka dosyć często pracowników biurowych, informatyków, fryzjerów, stomatologów, a także innych osób, u których czynności manualne i użytkowanie drobnych stawów rąk, stanowi główny charakter pracy. Przypadłość ta może dotknąć zarówno osoby starsze, jak i młode.

Objawy zespołu cieśni nadgarstka

Dolegliwości związane z zespołem cieśni nadgarstka nasilają się powoli. Początkowo pacjent odczuwa je tylko w trakcie danej aktywności (długa praca przy komputerze) lub bezpośrednio po jej zakończeniu. W późniejszych etapach dolegliwości doskwierają również w nocy. Pacjent może odczuwać:

• ból,
• parestezje (mrowienie, drętwienie) nadgarstka, kciuka, palca wskazującego, środkowego i połowy serdecznego,
• osłabienie mięśni ręki (wypuszczanie przedmiotów z ręki, problemy z ruchem kciuka),
• utratę precyzji ruchów.

Diagnostyka zespołu cieśni nadgarstka

Przy pojawieniu się objawów opisanych powyżej, należy zwrócić się do lekarza, aby zdiagnozować dolegliwości. W tym celu ortopeda przeprowadzi dokładny wywiad, może też wykonać prowokację objawów charakterystycznych dla zespołu cieśni nadgarstka, poprzez wykonanie testów: Phalena, odwróconego testu Phalena, Tinela i Durkana. W celu głębszej analizy, lekarz może skierować na badanie EMG, czyli przewodnictwa nerwowego, aby potwierdzić zaburzoną ciągłość pracy nerwu pośrodkowego. Te trzy formy diagnostyki są wystarczające do potwierdzenia schorzenia. Jeśli jednak wyniki nie są jednoznaczne lub u pacjenta wykazuje się choroby współistniejące, lekarz może skierować na USG nadgarstka lub rezonans magnetyczny, aby pogłębić diagnostykę. Takie zalecenia zdarzają się jednak rzadko.

Jak wygląda leczenie ?

W przypadku, gdy u pacjenta dolegliwości nie trwają zbyt długo, zaleca się stosowanie wszystkich możliwych środków, aby zapobiec operacji. Do takich działań zaliczamy:

• zastosowanie ortezy, która ma za zadanie odciążenie dłoni,
• zmniejszenie intensywności lub całkowite zaprzestanie aktywności, które powodują lub nasilają dolegliwości,
• zastosowanie leków - często jest to działanie krótkotrwałe, jednak przynosi ulgę i pomaga pacjentowi w codziennym funkcjonowaniu,
• zastosowanie fizjoterapii - jest niezbędnym, kluczowym jak i najbardziej rozbudowanym elementem terapii. Fizjoterapeuci posiadają ogromne zaplecze w postaci metod i działań w przypadku leczenia lub zapobiegania zespołowi cieśni nadgarstka. Zastosowanie terapii manualnej, ćwiczeń oraz zabiegów fizykalnych (m.in. lasera, ultradźwięków, pola magnetycznego czy hydroterapii) prowadzi do rozluźnienia tkanek oraz pobudzenia ich regeneracji.

W przypadku braku skuteczności leczenia konieczna może stać się interwencja u chirurga. Przeprowadzany jest wówczas zabieg operacyjny w postaci niewielkiego nacięcia tkanek w poprzek nadgarstka. Ma to na celu odbarczenie struktur nerwowych i poszerzenie kanału, dla prawidłowego funkcjonowania. Należy pamiętać, że po takim działaniu także powinna być zastosowana fizjoterapia, aby sprawność ręki powróciła oraz by zminimalizować narażenie na ponowne odnowienie schorzenia.

Pamiętaj, że wizytę u wybranego specjalisty możesz zarezerwować bez wychodzenia z domu, na portalu LekarzeBezKolejki.pl.

Autor