Czym jest choroba Scheuermanna?

Młodzieńczą kifozą, zwaną również chorobą Scheuermanna, nazywamy schorzenie, w wyniku którego dochodzi do nieprawidłowego rozwoju odcinka piersiowego kręgosłupa – ma to związek z obumieraniem tkanki chrzęstnej i kostnej. Sama choroba przypada najczęściej na wiek młodzieńczy. W przeważającej liczbie przypadków do rozwoju objawów dochodzi pomiędzy 12. a 16. rokiem życia, czyli wtedy, kiedy obserwujemy największy wzrost młodego człowieka, a co za tym idzie największy przyrost kości. W wyniku choroby dochodzi do nieprawidłowego wzrostu trzonów kręgowych (ulegają one sklinowaceniu). 

Niestety, bardzo często w przebiegu choroby trudno zaobserwować objawy na nią wskazujące. Pierwsze oznaki młodzieńczej kifozy są zauważalne w momencie, kiedy doszło już do trwałych zmian w kręgosłupie.

Umów się do lekarza rodzinnego

Choroba Scheuermanna – przyczyny

W chwili obecnej nie wiadomo, jaka jest dokładna przyczyna rozwoju choroby Scheuermanna. Przypuszcza się, że ma ona podłoże genetyczne, ponieważ występuje częściej w rodzinach, w których już wcześniej pojawiali się chorzy na chorobę Scheuermanna. Inne teorie zakładają podłoże hormonalne, zatory i mikrourazy kręgów, gdyż to głównie one są przyczyną nieprawidłowego ukrwienia tkanki kostnej, co prowadzi do zaburzenia ich wzrostu i rozwoju. 

Choroba u dziewczynek ujawnia się wcześniej niż chłopców. Ma to związek z faktem, iż dojrzewanie rozpoczyna się wcześniej właśnie u dziewcząt. 

Według Scheuermanna do martwicy tkanki kostnej prowadziło nierównomierne obciążenie kręgów. W jego wyniku dochodzić miało bowiem do uwypuklenia kręgów w kierunku tkanki gąbczastej, w wyniku czego powstawały zmiany budowy trzonu. Inne teorie zakładają, że choroba spowodowana jest stanami zapalnymi, sportem lub urazami, które wystąpiły w wieku młodzieńczym. 

Na obecną chwilę za czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia choroby Scheuermanna, uważa się:

• dolegliwości chorobowe w okolicy mięśni,
• niedobory witaminy A,
• zaburzenia o podłożu hormonalnym.

Objawy choroby Scheuermanna

W wyniku martwicy trzonów kręgowych dochodzi do deformacji kręgosłupa. Przeważnie obserwuje się pochylenie ku przodowi, garb, płaskie plecy i lordozę lędźwiową, w zależności od lokalizacji martwicy.

Bardzo często w trakcie choroby obserwuje się również uporczywy ból kręgosłupa, objawiający się podczas długiego siedzenia i leżenia. 

W przebiegu choroby może wystąpić także:

• ograniczona ruchliwość kręgosłupa,
• zaokrąglenie się pleców,
• długotrwałe uczucie zmęczenia,
• wysunięcie się barków do przodu.

Choroba Scheuermanna – w jaki sposób się ją diagnozuje?

W diagnostyce młodzieńczej kifozy, bardzo istotne jest jak najszybsze rozpoznanie choroby. Rośnie wówczas szansa na spowolnienie lub też całkowite zatrzymanie jej przebiegu. W przypadku niepokojących objawów ze strony kręgosłupa, należy udać się do lekarza rodzinnego lub bezpośrednio do ortopedy w celu ustalenia diagnozy.

Pamiętaj, że wizytę u specjalisty możesz bez wychodzenia z domu umówić poprzez portal LekarzeBezKolejki.pl.

Wstępna diagnostyka jest opierana o nieprawidłową postawę ciała. Charakterystyczne jest zaokrąglenie pleców w kierunku piersiowym. Dodatkowo, pacjenci mogą skarżyć się na ból pleców, nawet we wczesnych etapach choroby. Na późnym etapie choroby obserwuje się nieznośny ból, a także ograniczenie ruchliwości pleców. 

Co więcej na obrazie RTG można zaobserwować:

• nieregularne kształty dolnych oraz górnych trzonów kręgowych,
• zwężone krążki międzykręgowe.

Choroba Scheuermanna – leczenie i ćwiczenia

Wczesne leczenie choroby Scheuermanna polega na leczeniu zachowawczym. Jest ono jednak niezwykle trudne z powodu występującego bólu pleców. Bardzo rzadko sięga się po leczenie operacyjne. Wówczas zabieg ma za zadanie wydłużenie przedniej i skrócenie tylnej kolumny kręgosłupa.

W przeważającej liczbie przypadków sięga się po pomoc fizjoterapeuty, który prowadzi terapię w gabinecie, a takżę instruuje pacjenta, jakie ćwiczenia może on wykonywać w domu. 

Najczęściej zaleca się ćwiczenia pacjentom z chorobą Scheuermanna, to:

• wzmacniające mięśnie grzbietu, karku i tułowia,
• antygrawitacyjne,
• korygujące postawę,
• rozciągające mięśnie przykurczone i wzmacniające mięśnie osłabione,
• izometryczne wykonywanie w ortezie lub gorsecie,
• obwodowe,
• basen.