Kilka słów o rzeżączce

Rzeżączka jest chorobą o podłożu bakteryjnym, wywołaną przez Neisseria gonorrhoea. Do zakażenia dochodzi głównie drogą płciową, poprzez kontakty seksualne, zwłaszcza bez użycia prezerwatywy. Z tego względu rzeżączka często współistnieje z innymi chorobami i wymaga odpowiedniej diagnostyki różnicowej. Inną grupę narażonych pacjentów stanowią noworodki, u których dojść może do zainfekowania spojówek w trakcie porodu. Dodatkowo, rzeżączka może być przyczyną poronienia, przedwczesnego pęknięcia błon płodowych lub innych powikłań położniczych. Obecnie zaleca się wykonanie profilaktycznych badań w kierunku nosicielstwa N. gonorrhoea przez wszystkie kobiety ciężarne, w celu uniknięcia niebezpiecznych powikłań.

Statystycznie to mężczyźni częściej chorują na rzeżączkę. Jej objawy pojawiają się po około 3-5 dniach od momentu zarażenia. Najczęściej przyjmuje postać zapalenia cewki moczowej. Tylko u ok. 10% mężczyzn rzeżączka nie daje żadnych objawów. Nieleczona choroba może powodować zapalenie najądrzy lub w bardzo rzadkich przypadkach zapalenie gruczołu krokowego i powikłania w narządach odległych, np. zapalenie wsierdzia - mówi dr n. med. Igor Michajłowski, specjalista dermatolog – wenerolog z Clinica Dermatologica w Gdańsku.

 

Rodzaje rzeżączki

Chociaż rzeżączka kojarzy nam się przede wszystkim z chorobą dotyczącą układu moczowo-płciowego, obejmuje ona także inne rodzaje zakażeń. Wystąpienie niepokojących objawów, zwłaszcza po niezabezpieczonym stosunku, powinno skłonić pacjenta do szybkiego kontaktu z lekarzem.

Zakażenie układu moczowo-płciowego u kobiet

Infekcja układu moczowo-płciowego u kobiet może przebiegać bezobjawowo nawet u połowy pacjentek. Najczęstszą oznaką zakażenia jest obecność nieprawidłowej wydzieliny z pochwy, bóle podbrzusza oraz dyskomfort podczas oddawania moczu. Rzeżączka może również zaburzać cykl menstruacyjny kobiety, prowadząc do krwawień międzymiesiączkowych oraz nadmiernie obfitych miesiączek.

Zakażenie układu moczowo płciowego u mężczyzn

Zakażenie układu moczowo-płciowego u mężczyzn rzadziej ma charakter bezobjawowy. Pojawia się ropny wyciek z cewki moczowej oraz ból przy oddawaniu moczu. Rzadziej odczuwalna jest tkliwość najądrzy lub rozwija się zapalenie żołędzi.

Zakażenie odbytu i odbytnicy

Rzeżączka może również zajmować okolice odbytu i odbytnicę. Pojawia się wtedy uporczywy świąd oraz śluzowa wydzielina. Pacjenci skarżą się także na ból oraz trudności w oddawaniu stolca.

Zakażenie spojówek u noworodków

Zapalenie spojówek u noworodków rozwija się w wyniku zakażenia okołoporodowego. Wymaga natychmiastowego leczenia, gdyż dojść może do zajęcia rogówki i upośledzenia wzroku. W celu zmniejszenia przypadków zachorowań, oprócz badań profilaktycznych kobiet ciężarnych, praktykuje się także zakraplanie oczu noworodkom 1% roztworem azotanu srebra. Jest to zabieg w pełni bezpieczny, chroniący przed zakażeniami oczu najmłodszych pacjentów.

Zakażenie gardła

Zdarza się, że rzeżączka prowadzi również do zakażenia w obrębie gardła. W zdecydowanej większości przypadków nie daje ono objawów. Rzadziej obserwuje się zaczerwienienie i ropny nalot pokrywający migdałki oraz błonę śluzową tylnej ściany gardła.

TEST – Badanie na rzeżączkę

Kup online - zamów na stronie

Rozpoznanie rzeżączki

Rozpoznaniem i leczeniem rzeżączki zajmuje się lekarz ginekolog lub dermatolog-wenerolog. W tym celu przeprowadza on odpowiedni wywiad i kieruje na badanie mikrobiologiczne wymazu pobranego z miejsca objętego zakażeniem. Często pacjent cierpi równocześnie z powodu innych chorób wenerycznych, takich jak chlamydioza czy kiła, dlatego lekarz może zdecydować o dodatkowej diagnostyce w ich kierunku. Osoba, u której potwierdzono którekolwiek z tych schorzeń, powinna skontaktować się z poprzednimi partnerami seksualnymi, aby poinformować ich o konieczności badań i tym samym zahamować dalsze rozprzestrzenianie się choroby.

Termin u wybranego specjalisty zarezerwować można za pośrednictwem serwisu LekarzeBezKolejki.pl.

Leczenie rzeżączki

Leczenie rzeżączki opiera się głównie na zastosowaniu odpowiedniego antybiotyku. Dotyczy to także pacjentek ciężarnych, u których terapia uwzględniać musi bezpieczeństwo nienarodzonego dziecka. Do momentu potwierdzenia całkowitego wyleczenia, należy wstrzymać się od kontaktów seksualnych.

Pamiętajmy, że najskuteczniejszą profilaktyką zakażenia zarówno rzeżączką, jaki i innymi chorobami wenerycznymi, jest unikanie stosunków płciowych bez użycia prezerwatywy i ograniczenie liczby partnerów lub partnerek seksualnych.