- Polecane
- Endokrynologia
- Okulistyka
- Ortopedia
- Stomatologia
- Alergologia
- Kardiologia
- Ginekologia
- Dermatologia
- Neurologia
- Laryngologia
- Urologia
- Pulmonologia
- Diabetologia
- Zdrowie
- Odżywianie i Diety
- Pediatria
- Badania i diagnostyka
- proktologia
- Psychiatria i psychologia
- Reumatologia
- medycyna estetyczna
- Hematologia
- Onkologia
- Chirurgia
- Czasopismo OSOZ
- Nefrologia
- Gastrologia
Tężyczka – objawy, leczenie. Tężyczka utajona i jawna
Tężyczka obejmuje grupę symptomów, spowodowanych zwiększoną pobudliwością połączeń mięśniowo-nerwowych. Jej główne objawy związane są z parestezjami, czyli drętwieniem i mrowieniem. Wyróżnia się postać jawną i utajoną tej choroby. Co przyczynia się do wystąpienia tężyczki oraz jak ją leczyć?
Czym jest spowodowana tężyczka?
Pod terminem “tężyczka”, kryje się wzmożona pobudliwość nerwowo-mięśniowa, prowadząca do bezwarunkowych skurczy mięśni. Najczęściej odczuwane parestezje lokalizują się w okolicy ust, mięśni twarzy i kończyn.
Tężyczka może być spowodowana różnymi nieprawidłowościami w funkcjonowaniu organizmu i może posiadać różne podłoże. Wśród głównych przyczyn pojawienia się drętwień, mrowień i bezwarunkowych skurczów, wymienia się zaburzenia elektrolitowe, a dokładnie nieprawidłowe stężenie jonów wapnia, magnezu i potasu.
Tężyczka – najczęstsze przyczyny
Przyczyn wystąpienia tężyczki może być wiele i są one powiązane z różnymi układami ludzkiego organizmu. Wśród najczęściej wymienianych przyczyn powstawania tężyczki, wyróżnia się:
- zaburzenia pracy nerek,
- zaburzenia pracy jelit (wchłaniania składników odżywczych),
- zaburzenia gastryczne,
- ogólne wyniszczenie lub organizmu w przypadku chorób nowotworowych,
- powikłania endokrynologiczne (niedoczynność przytarczyc),
- nieodpowiednią dietę (ubogą w składniki odżywcze).
Umów się do lekarza rodzinnego
Tężyczka jawna i utajona
Wyróżnia się dwa typy tężyczki – postać jawną i utajoną. Choć problem zaburzenia poziomu elektrolitów w organizmie występuje w obu postaciach schorzenia, wykrycie tężyczki utajonej może być problematyczne. Obecność tężyczki jawnej cechuje szereg charakterystycznych objawów i jest zazwyczaj dość szybko wykrywana przez lekarzy
Tężyczka jawna – objawy:
- drętwienia w okolicy ust, języka, stóp i dłoni,
- skurcze mięśni w okolicy twarzy, kończyn górnych i dolnych,
- uczucie osłabienia, omdlenia lub stany przedomdleniowe,
- charakterystyczne ułożenie ręki, tzw. ręka położnika (wynikająca z niedokrwienia).
W przypadku omdleń i występujących drżeń mięśni, konieczne jest różnicowanie tężyczki z padaczką.
Tężyczka utajona (spazmofilia), stanowi szereg nieswoistych objawów, które nie ułatwiają jej wykrycia. Pacjenci nie wiedzą o jej istnieniu, co stanowi dodatkowe zagrożenie. Wśród objawów zgłaszanych w trakcie tężyczki utajonej wyróżnia się:
- osłabienie, rozdrażnienie,
- uczucie senności,
- kołatanie serca,
- objaw Chvostka (gwałtowne skurcze mięśni twarzy przy badaniu młoteczkiem neurologicznym),
- wzmożone napięcie mięśniowe,
- bóle brzucha.
Jeśli zauważasz u siebie objawy towarzyszące tężyczce, zgłoś się na konsultację do specjalisty. Wizytę możesz umówić bez wychodzenia z domu poprzez portal LekarzeBezKolejki.pl.
Tężyczka – diagnostyka
O ile rozpoznanie tężyczki jawnej nie stanowi dużego problemu dla lekarza, o tyle tężyczka utajona może wzbudzać niepewności. W tym celu wykorzystuje się badanie zwane próbą tężyczkową. Badanie to przeprowadzane jest za pomocą EMG i polega na sprawdzeniu potencjału elektrycznego w mięśniach i nerwach.
Uwaga! Około 4-5 dni przed badaniem należy odstawić suplementy zawierające wapń lub magnez, gdyż mogłyby one zafałszować wynik badania. Odstawienie preparatu skonsultuj wcześniej z lekarzem zlecającym próbę tężyczkową, np. neurologiem.
Leczenie tężyczki
Pierwszym działaniem podejmowanym przez lekarza jest unormowanie gospodarki wapniowo-fosforanowej. W tym celu lekarz neurolog bądź internista przepisuje odpowiednią dawkę niezbędnych leków. Zazwyczaj równocześnie stosuje się preparatu z witaminą D i magnezem. Kluczem jednak jest znalezienie przyczyny i wprowadzenie leczenia, które ma celu jej zwalczenie.
W terapii tężyczki bierze niejednokrotnie zespół interdyscyplinarny, m.in. neurolog, nefrolog, endokrynolog itd., a dodatkowo pacjentom zaleca się często kontakt z psychologiem. Najbardziej przydatny staje się on w momencie, gdy objawy związane z tężyczka dotykają układu oddechowego, a co za tym idzie, dochodzi do ataków paniki związanych z utrudnionym oddychaniem lub gdy objawy te nasilają się w sytuacjach stresowych. Warto skorzystać z takich konsultacji, aby wyeliminować lub zminimalizować reakcje na stres.
Tężyczka – czy jest niebezpieczna?
W niektórych sytuacjach tężyczka jest niebezpieczna. Dotyczy to objawów związanych ze skurczami mięśni krtani i mięśni oddechowych. W takich momentach może utrudniać wentylację, a dodatkowy stres z tym związany, może powodować duszności, omdlenia, a nawet sytuacje zagrażające życiu. Z tego powodu istotne jest stosowanie się do zaleceń lekarskich podczas leczenia tężyczki.
Autor
Redakcja LekarzeBezKolejki.pl - W skład zespołu redakcyjnego portalu LekarzeBezKolejki.pl wchodzą wykwalifikowani farmaceuci. Ich bogate doświadczenie zawodowe i gruntowna wiedza nabyta na studiach farmaceutycznych umożliwiają tworzenie wiarygodnych i rzeczowych tekstów zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM). Treści te są zawsze oparte na solidnych źródłach, takich jak aktualne badania naukowe czy specjalistyczne publikacje. Zespół łączy profesjonalizm z pasją do ciągłego rozwijania się i chęcią dzielenia się wiedzą, co przekłada się na atrakcyjne i wciągające materiały edukacyjne dla użytkowników.