Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – charakterystyka

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest rozlanym, przewlekłym i nieswoistym stanem zapalnym mogącym zająć całą okrężnicę. Najczęściej lokalizowany jest w odbytnicy i lewej okrężnicy, w których to proces zapalny jest ograniczony do błony śluzowej i powierzchniowych warstw błony podśluzowej, co może prowadzić do powstawania owrzodzeń. Choroba ta przebiega w postaci ostrych rzutów i remisji. 

Umów się do lekarza rodzinnego

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – przyczyny

Etiologia choroby nie jest do końca poznana. Prawdopodobnie jest to alergiczna reakcja organizmu na nieswoisty alergen, np. bakteryjny. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego zaliczane jest do chorób psychosomatycznych, co oznacza, że w podłożu wystąpienia choroby znaczącą rolę odgrywa czynnik neurogenny. Statystyki dowodzą, że liczba osób chorujących na to schorzenie ciągle się zwiększa. 

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – objawy

Początkowe objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego mogą mieć charakter łagodny. Osoba chora ma nieco podwyższoną temperaturę ciała, brak łaknienia, śluzowate stolce, zmniejsza się jej masa ciała, a także może pojawić się anemia. Często zdarza się, że choroba rozpoczyna się objawami burzliwymi takimi jak:

• bóle jamy brzusznej z parciem na stolec;
• biegunki śluzowato-krwawe, prowadzące do dużej utraty płynów, elektrolitów, białek tłuszczów oraz krwi;
• podwyższona temperatura ciała;
• osłabienie organizmu.

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego charakteryzują okresy remisji i nawroty. 

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – leczenie

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego należy do grupy chorób przewlekłych. Po zaobserwowaniu pierwszych objawów należy udać się do lekarza gastrologa w celu diagnostyki i ustalenia odpowiedniego leczenia. Najczęstsze leki stosowane w leczeniu WZJG to mesalazyna, sulfasalazyna oraz glikokortykosteroidy. Podczas remisji, gdy objawy ustępują, nie należy odstawiać leków na własną rękę, gdyż może to doprowadzić do groźnych zaostrzeń choroby. Warto skonsultować się z lekarzem gastrologiem, który oceni rozległość procesu zapalnego w okresie remisji i podejmie decyzję dotyczącą dalszego leczenia.

Do wybranego specjalisty można umówić się bez wychodzenia z domu poprzez portal LekarzeBezKolejki.pl

Leczenie żywieniowe we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego

Leczenie żywieniowe zależy od etapu choroby i jej przebiegu. W okresie ostrym często wykorzystuje się leczenie żywieniowe drogą pozajelitową – dożylną. Równocześnie drogą doustną podaje się zbilansowane bezresztkowe diety przemysłowe, oparte na wolnych aminokwasach i krótkołańcuchowych peptydach lub hydrolizatach białek. Po ustąpieniu ostrych objawów, należy stopniowo rozszerzać dietę o naturalne produkty. Początkowo podaje się: słabą herbatę, napary z mięty i rumianku, słaby rosół, galaretki bez cukru, puree z marchewki i ziemniaków, sucharki, bułki pszenne, ryż, jaja na miękko czy mięso gotowane mielone. Gdy objawy chorobowe ustępują – wprowadza się dietę łatwostrawną, niskotłuszczową z ograniczeniem błonnika pokarmowego. Zaleca się aby warzywa i owoce podawać w postaci gotowanej albo w postaci soków. Z diety należy wyeliminować tłuste, ciężkostrawne i ostro przyprawione potrawy. Rezygnuje się także z warzyw kapustnych, surowej cebuli, czosnku oraz nasion roślin strączkowych. Aby nie obciążać żołądka, należy spożywać małe objętościowo posiłki 5-6 razy na dobę. Warto rozważyć wprowadzenie odwaru z nasion lnu ze względu na wytwarzający się śluz, który może łagodzić dolegliwości żołądkowo-jelitowe. 

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – rokowania

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to choroba nieuleczalna. Rokowania i ciężkość nawrotów zależy od lokalizacji i szerokości zmian zapalnych w jelitach. Najczęściej konieczność przeprowadzania operacji wynika z nieprawidłowego leczenia zachowawczego. Jeśli leczenie farmakologiczne nie przyniesie efektów, wtedy konieczne staje się wykonanie resekcji, czyli wycięcia fragmentu lub całego jelita grubego.

Bibliografia: 

1. Ciborowska H., Rudnicka A. (2007). Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka. Wydawnictwo PZWL, s. 352-354. 
2. Glinkowski S., Marcinkowska D. (2018). Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - ocena aktywności choroby na podstawie współcześnie stosowanych skal. Nowa Med 25(3): s. 123-127. 
3. Gonciarz M. i inni. Wytyczne postępowania z chorymi na nieswoiste choroby zapalne jelit w praktyce lekarza rodzinnego. Lekarz POZ 1/2017, s. 1-4.

Autor