Fibrynogen – czym jest?

Fibrynogen jest rozpuszczalnym białkiem osocza krwi produkowanym w wątrobie. Zaliczany jest do tzw. czynników krzepnięcia krwi (czynnik I). Gdy dojdzie do uszkodzenia ścian naczyń lub tkanek, zadaniem fibrynogenu jest wraz z innymi produkowanymi w wątrobie czynnikami zainicjować kaskadę krzepnięcia. W wyniku tej reakcji rozpuszczalny fibrynogen przekształca się w nici nierozpuszczalnej fibryny, która w miejscu zranienia tworzy sieć. Stabilny czop powstały z fibryny i agregatów płytek krwi zapobiega dalszej utracie krwi. Utworzony skrzep pozostaje w miejscu zranienia do momentu jego całkowitego wygojenia. Do głównych funkcji fibrynogenu zalicza się jej udział w:

• procesie krzepnięcia krwi;
• gojeniu ran;
• powstawania skrzepów;
• fibrynolizie;
• oddziaływaniach komórkowych.

Fibrynogen również reguluje reakcje organizmu na stan zapalny. 

Umów się do lekarza rodzinnego

Fibrynogen – badanie

Wśród przeprowadzanych badań laboratoryjnych wykonuje się badanie aktywności fibrynogenu, które pozwala na ocenę etapu procesu homeostazy organizmu. Podczas badania rozpuszczalny fibrynogen ulega przekształceniu we włókna fibrynowe. Badanie to pozwala na ocenę czynności fibrynogenu. Wydłużony czas powstawania skrzepu może wskazywać na obniżone stężenie czynnika krzepnięcia lub na obecność tzw. fibrynogenu patologicznego. Do określenia stężenia fibrynogenu wykorzystywane są przeciwciała, co skutkuje jego związaniem się w próbce krwi.

Fibrynogen – norma

Dla zdrowych osób norma dla fibrynogenu wynosi 200-400 mg/dl (2-4 g/l). Wynik ten zapewnia organizmowi kontrolę nad ewentualnymi krwawieniami i ochronę przed nadmierną utratą krwi. Badanie zaleca się wykonywać na czczo, a posiłek poprzedniego dnia powinien być lekkostrawny. Jeżeli pojawiają się problemy z krzepliwością krwi, a stężenie fibrynogenu jest w granicach normy, to jedną z przyczyn może być rzadka choroba genetyczna.

Podwyższony poziom fibrynogenu w ciąży

Fibrynogen zaliczany jest do czynników zwanych białkami ostrej fazy. Wzrost jego stężenia oraz innych białek ostrej fazy we krwi ma miejsce w przypadkach ostrych stanów zapalnych lub uszkodzenia tkanek. Podwyższony poziom fibrynogenu może być głównym czynnikiem ryzyka rozwoju miażdżycy tętnic. Na podstawie obserwacji podwyższonego poziomu fibrynogenu można przewidzieć wystąpienie ataku serca i udaru mózgu. Wiąże się to z tym, że czynnik ten uczestniczy w niemal każdym kroku rozwoju miażdżycowego zablokowania układu naczyniowego.

Badania wykazują, że wysoki poziom fibrynogenu związany jest również ze zwiększonym ryzykiem pojawienia się cukrzycy, nadciśnienia, a nawet raka. 

Podwyższone stężenie fibrynogenu można obserwować  w III trymestrze ciąży i nie jest to powód do niepokoju. Norma dla tego czynnika w ciąży wynosi 500-600 mg/dl. 

Kiedy warto wykonać badanie fibrynogenu?

Oznaczanie białek ostrej fazy można wykonywać w celu oceny rozległości stanu zapalnego w organizmie. Badanie to należy wykonać gdy zauważalne są następujące dolegliwości:

• częste krwawienie z nosa, dziąseł, przewodu pokarmowego;
• siniaki pojawiające się po niewielkim urazie;
• obfite i długotrwałe krwawienia po obrażeniach;
• obecność krwi w moczu;
• pojawiające się zakrzepy krwi bez zauważalnej przyczyny.

Badanie stężenia fibrynogenu należy wykonać także gdy przyjmowane są leki rozrzedzające krew, a także gdy w rodzinie są osoby z wrodzonym zaburzeniem krzepnięcia krwi ze zmniejszoną produkcją fibrynogenu. Badanie jest ogólnie zalecane również w przebiegu takich chorób jak ostre stany zapalne, zawał serca czy niewydolność wątroby. Jeżeli występują dolegliwości wskazujące na problemy z krzepliwością krwi należy udać się do lekarza POZ, który dobierze odpowiednie leczenie. 

Do wybranego specjalisty można umówić się bez wychodzenia z domu poprzez portal LekarzeBezKolejki.pl.

Autor