MCHC w morfologii krwi — co to za wskaźnik?

Wskaźnik MCHC (ang. Mean Corpuscular Hemoglobin Concentration) określa, ile gramów hemoglobiny przypada na 100 ml krwinek czerwonych. W praktyce informuje to, jak nasycone hemoglobiną są erytrocyty. 

Hemoglobina jest białkiem odpowiedzialnym za transport tlenu z płuc do tkanek, więc jej odpowiednia ilość w erytrocycie jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. 

Wartość MCHC wylicza się na podstawie innych parametrów morfologii — hemoglobiny (Hb) oraz hematokrytu (Ht), według wzoru: MCHC = (stężenie hemoglobiny / hematokryt) x 100. Dzięki analizie MCHC możliwe jest wczesne wykrycie nieprawidłowości w budowie krwinek czerwonych, które mogą nie być widoczne przy ocenie podstawowych parametrów morfologii. W połączeniu z innymi wskaźnikami, takimi jak MCV (średnia objętość krwinki czerwonej) czy MCH (średnia masa hemoglobiny w krwince), MCHC pomaga różnicować rodzaje niedokrwistości wynikające z niedoboru żelaza, z tymi związanymi z chorobami przewlekłymi. 

E-porada u lekarza medycyny ogólnej

MCHC — normy

Wartości referencyjne MCHC u osób dorosłych mieszczą się w zakresie: 32-36 g/dl (gramów na decylitr). Niektóre laboratoria mogą podawać normy w nieco węższym lub szerszym zakresie, co zależy od stosowanych metod i urządzeń diagnostycznych. Dlatego zawsze warto interpretować wyniki w kontekście zakresu podanego na wydruku badania. 

Warto podkreślić, że MCHC jest wskaźnikiem stosunkowo stabilnym. Rzadko wskazuje on na gwałtowne zmiany, dlatego nawet niewielkie odchylenia od normy mogą być istotne klinicznie i skłonić lekarza do pogłębionej diagnostyki. W przypadku nieprawidłowego wyniku MCHC, zarówno podwyższonego, jak i obniżonego, pierwszym krokiem powinna być konsultacja z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). To on oceni wynik w kontekście całej morfologii i ewentualnie skieruje do innego specjalisty, np. do hematologa, lub na dalsze badania. 

Pamiętaj, że wizytę u wybranego specjalisty z łatwością umówisz poprzez portal LekarzeBezKolejki.pl.

Wysoki poziom MCHC

Zbyt wysoka wartość MCHC to sytuacja rzadka. Może być związana z chorobami autoimmunologicznymi, niektórymi typami anemii hemolitycznych lub wrodzonymi zaburzeniami krwinek czerwonych, jak np. sferocytoza. Czasami wysoki MCHC jest wynikiem błędu laboratoryjnego, np. związanego z hemolizą próbki krwi. 

Wysoki poziom MCHC najczęściej występuje w towarzystwie innych nieprawidłowości w morfologii krwi, dlatego nie powinno być oceniane w oderwaniu od pozostałych parametrów. Jeśli wynik ten pojawia się jednorazowo i nie towarzyszą mu objawy kliniczne, lekarz może zalecić powtórzenie badania w celu wykluczenia błędu. W przypadku utrzymującego się podwyższonego MCHC, zwłaszcza przy obecności innych odchyleń, wskazana może być dalsza diagnostyka hematologiczna. Szczególnie istotne jest to w sytuacjach, gdy pacjent odczuwa osłabienie, ma bladość skóry lub inne objawy sugerujące zaburzenia pracy organizmu i składu krwi. Podwyższony wskaźnik MCHC może pojawić się u kobiet w ciąży, wówczas może być wynikiem odwodnienia, które prowadzi do zagęszczenia krwi. Czasami obserwuje się go również w przypadku niektórych dziedziczonych schorzeń krwinek czerwonych, dlatego należy skonsultować wynik z lekarzem.  

Niski poziom MCHC

Obniżone MCHC może świadczyć o niedoborze żelaza (anemia mikrocytarna) lub przewlekłej utracie krwi. Obniżony parametr MCHC może być także skutkiem zaburzeń wchłaniania składników odżywczych, takich jak witamina B6 czy miedź. W niektórych przypadkach wiąże się z chorobami przewlekłymi lub stanami zapalnymi. 

Parametr MCHC, mimo że często pomijany, stanowi istotny element oceny morfologii krwi. Pomaga lekarzowi zidentyfikować problemy związane z transportem tlenu i produkcją czerwonych krwinek. Każde odchylenie od normy powinno być interpretowane w połączeniu z innymi wskaźnikami oraz objawami klinicznymi pacjenta. 

Bibliografia

1. Wołowiec, D. (2018). Interpretacja wyników hematologicznych badań laboratoryjnych w praktyce lekarza rodzinnego. Lekarz POZ,4, s. 8-14. 
2. Pietruczuk, M. (2024). Wytyczne Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Laboratoryjnej dotyczące badania morfologii krwi do stosowania w medycznych laboratoriach diagnostycznych. DIAGN LAB. 60 (3), s. 139-150.
3. Osada, J. Badania laboratoryjne układu czerwonokrwinkowego, białokrwinkowego i płytkotwórczego. Zakład Diagnostyki Hematologicznej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.  Dostępne na: https://www.umb.edu.pl/photo/pliki/WF_jednostki/zaklad-lab-diagnostyki-klinicznej/diet_2020%2Bwyklady_diagn.%2Bhematologiczna.pdf. (Dostęp: 08.2025).

Autor