Pacjentka z mapą w rękach

Znajdź lekarza w okolicy

Pacjentka trzyma kartkę z kalendarza

Wybierz termin i godzinę

Pacjentka rezerwuje termin

Zarezerwuj wizytę

Pacjentka rezerwuje termin

Przyjdź na wizytę

Umów się do lekarza na NFZ lub prywatnie.

Znajdź wolny termin wizyty teraz!

VDRL – badanie w kierunku kiły. Wskazania, przebieg, interpretacja wyników VDRL

2021-10-12 16:04
Diagnosta trzyma w dłoni fiolkę z krwią przeznaczoną do testy VDRL - badania w kierunku kiły.

Kiła, choroba bakteryjna przenoszona drogą płciową, wciąż jest diagnozowana na całym świecie. Jednym z testów pozwalających potwierdzić lub wykluczyć obecność prątków kiły w organizmie jest badanie VDRL. Jakie są wskazania do wykonania tego badania? W jaki sposób przebiega i jak zinterpretować jego wyniki? Na te pytania znajdziesz odpowiedź w poniższym tekście.

Czym jest VDRL?

VDRL (ang. veneral diseases research laboratory) to test mikfroflokulacji (kłaczkowania) stosowany w diagnostyce kiły oraz kontroli po jej leczeniu (badanie ilościowe). Spotkać można się również z testem USR, będącym modyfikacją VDRL – różnica polega na tym, że jego przeprowadzenie nie wymaga inaktywacji surowicy.

Kiła a VDRL

Kiła, zwana syfilisem, jest bakteryjną chorobą weneryczną wywoływaną przez krętka bladego (łac. Treponema pallidum). Wykonanie testu VDRL pozwala zweryfikować niejednoznaczne oraz dodatnie wyniki przesiewowych badań przeprowadzonych w kierunku kiły.

Charakterystyka kiły

Schorzenie przenosi się przede wszystkim drogą płciową, ale możliwe jest także zakażenie dziecka przez chorą matkę – w trakcie ciąży lub podczas porodu. Zakażenie może nastąpić także poprzez mikroskopijne uszkodzenia błon śluzowych i skóry (jest to jednak niezwykle rzadkie).

Choroba ta jest uznana za schorzenie przewlekłe i wyróżnić można kilka jej etapów. Kiła nabyta początkowo ma charakter kiły pierwotnej, następnie drugo- i trzeciorzędowej. W kile wrodzonej wyróżnia się trzy postaci zależnie od tego, w którym momencie doszło do zakażenia dziecka przez matkę.

Umów się do wenerologa

Wskazania do badania VDRL

Test VDRL jest przeprowadzany u kobiet w ciąży, dla których obecność krętków bladych jest szczególnie niebezpieczna. Badanie wykonuje się dwukrotnie – w początkowym okresie ciąży oraz przy jej końcu (w 37. tygodniu).

Warto poddać się badaniu jeszcze w okresie planowania ciąży, gdyż bakteria kiły potrafi przechodzić przez łożysko i prowadzić do ciężkich uszkodzeń płodu, a nawet jego obumarcia. 

Jak wygląda badanie VDRL?

Pobiera się krew żylną pacjentki lub pacjenta, zazwyczaj ze zgięcia łokciowego, czyli standardowego miejsca pobrań krwi. Następnie próbkę krwi nanosi się na szkiełko laboratoryjne i obserwuje pod mikroskopem obecność przeciwciał, które po dodaniu antygenu utworzą charakterystyczne kłaczki.

Zaletą badania VDRL jest niewątpliwie to, iż nie wymaga ono wcześniejszego przygotowania się pacjenta.

Wyniki VDRL – interpretacja

Co ciekawe, test VDRl jest badaniem nieswoistym, a więc otrzymanie pozytywnego wyniku nie musi oznaczać obecności krętka bladego w organizmie pacjenta. Takowy rezultat mogą dać także inne jednostki chorobowe, np. malaria, toczeń rumieniowaty układowy czy borelioza. Z tego powodu dodatni wynik badania VDRL powinno się potwierdzić testem swoistym dla kiły, czyli np. FTA-ABS (test immunofluorescencji) czy TPHA (test hemaglutynacji biernej).

Chcę wykonać badanie VDRL, gdzie mam się zgłosić?

Na badanie VDRL może skierować pacjenta lekarz rodzinny. W trakcie wizyty należy powiedzieć mu o aktualnych objawach, podzielić się informacją o podejrzeniu zakażenia lub poprosić o skierowanie w celach profilaktycznych, np. przed ciążą. Kobieta może o chęci wykonania badania porozmawiać również z lekarzem ginekologiem.

Leczeniem chorób przenoszonych drogą płciową, w tym kiły, zajmuje się lekarz wenerolog, do którego warto udać się w przypadku podejrzenia kiły.

Pamiętaj, że wizytę u wybranego specjalisty możesz z łatwością i bez konieczności wychodzenia z domu umówić za pomocą portalu LekarzeBezKolejki.pl.

Leczenie kiły i monitorowanie badaniem VDRL

Najbardziej powszechnym lekiem stosowanym u pacjentów chorych na kiłę jest penicylina (antybiotyk). Lek podawany jest w postaci domięśniowego zastrzyku lub serii zastrzyków. Sam proces leczenia powinien zostać rozpoczęty możliwie szybko, dlatego w przypadku podejrzenia u siebie zakażenia, pacjent nie powinien zwlekać z wizytą u lekarza.

Po zakończeniu leczenia nie należy bagatelizować konieczności kontroli przeprowadzonego leczenia oraz badań przesiewowych.


Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.

Więcej artykułów